Om inspiratie op te doen voor nieuwe zin, zijn Crealiefje en Frans naar Zoo gewandeld. Bij Zoo in de tuin wonen heel veel rare creaturen die je niet vaak tegen zult komen. Daar zou toch een aanknopingspunt te vinden moeten zijn.
Al slenterend door de tuin speelt Frans met woorden. ‘Mon Amour’- vlijt hij, Crealiefje diep in de ogen kijkend- ‘tu est o zo beau’.
Crealiefje doet net of ze het niet snapt. Je ne parle pas francais, nou ja, un petit peu en ik ben een meisje dus ik ben belle”.
Ze pakt haar mobje en drukt wat knopjes in. Frans lacht. “Ahhh….ma cherie…je hebt de test doorstaan, je kent me wel!”
Crealiefje doet haar vinger omhoog daarmee zoveel zeggend als ‘hou die gedachte vast, ben nu even bezig’, en begint dan snel te praten in de telefoon. “Ja hoi, met mij, kun jij hierheen komen? Ik heb je nodig.” De andere kant vraagt waar hier is, en ze zegt dat ze bij Zoo in de tuin zijn. “Ok, zie je zo” en met een tevreden glimlach klapt ze het mobje dicht. “We krijgen versterking bij onze queeste;” zegt ze “wat bedoelde je nou met die test?”
“Encore, ik wilde weten of je wel enig idee hebt wie je voor je hebt, wij Fransen zijn nogal gesteld op onze grammatica, sais tu.” Hij knipoogt en slaat losjes een arm om Crealiefje heen. Ze is niet ongevoelig voor de vleierijen en het geflirt van Frans, maar tegelijkertijd vertrouwt ze ‘m niet helemaal.
“Sais tu?” denkt ze “dat is duidelijk zo’n geval van franse slag: een rechtstreekse vertaling van ‘weet je’, dat kan niet kloppen!” Toch nestelt ze zich lekker onder de arm van Frans, wetend dat als dat nodig mocht zijn, de redding er aankomt.
Ritselend komt er ineens een creatuur onder een struik vandaan: als eerste een slurf, dan komt er een bol koppie met flaporen, dan een kort lijfje overdekt met pluizige donshaartjes met nog kortere pootjes eronder. Het geheel afgesloten door een weinig om het lijf hebbend staartje. Hij snuffelt wat rond, pakt een besje, laat het weer vallen, gaat zitten, snuffelt meer, laat zich omvallen en valt in een tevreden slaap aan de voeten van Crealiefje die verbaasd “Wat is dat nou voor beest?” uitroept.
“Dat kan ik je wel vertellen” komt er een stem opeens vanuit het niets.
Crealiefje draait zich om. “Daar ben je wel, mijn goede goede vriend”. Ze holt naar ‘m toe en springt in de armen van haar beste maatje.
“Dat is een lanterfant,” zegt hij “niemand snapt wat ie nou eigenlijk doet.”
Crealiefje schatert het uit. “Humor! Die is zeker van jou?”
Humor schud grinnikend van nee. “Hij is goed he, maar nee, hij is van Spelletjes. Die heeft een tijd gehad dat ie ook nog met dieren speelde. Maar dat heeft hij opgegeven omdat hij niet kon winnen. Lanterfant was altijd binnen de kortste keren afgeleid, waardoor ze iedere keer op nieuw moesten beginnen.”
“Maar waar kan ik je bij helpen, Crealiefje?” Zegt Humor. “Je zei dat je m’n hulp kunt gebruiken.”
Crealiefje vertelt over Geen Zin die nieuwe zin wil, en dan het liefst in het Frans ook nog, daarmee Frans aanwezigheid verklarend.
Humor lacht. “geweldig, dit zou ik zelfs niet verzinnen: Geen Zin die geen zin in Geen Zin meer heeft!”
Zijn lach wordt overstemd door getjilp; allen kijken ze waar het vandaan komt. Bovenop een struikje zit een bontgekleurd vogeltje.
“Ah, kijk, daar heb je de Flierefluiter! Als je heel goed luistert dan hoor je in zijn getjilp ‘pluk de dag, pluk de dag!’ Luister maar!” Humor houdt demonstratief zijn ene hand achter zijn oorschelp, en de wijsvinger van de andere tegen zijn mond.
Frans en Crealiefje luisteren mee: ‘plududa, plududa…’ horen ze.
Crealiefje, niet van gisteren, denkt “dit kan niet” en zegt “Hoe kan dat nou? Voor de letter ‘p’ heb je lippen nodig, dat lukt niet met een harde snavel.”
Humor, die in onmogelijkheden vooral humor ziet, antwoordt: “ja, net zo onmogelijk als Geen Zin die geen zin in geen zin meer heeft. Pluk de dag is een mooie nieuwe zin voor ‘m!”
Crealiefje twijfelt. “Tis geen Frans.”
Frans, zich afgedaan voelend sinds Humor gearriveerd is, ziet zijn kans schoon. Zo kan hij de aandacht weer terugkrijgen! “hmmm….allez…dit is een uitspraak oorspronkelijk in het Latijn. Wellicht vindt Geen Zin dat ook chique: Carpe Diem!
“Dat is het!” Crealiefje jubelt het uit, en zoent Frans op zijn wang, die volkomen tevreden begint te glunderen. “Kom, we gaan het hem snel vertellen!”
