“Jaaaaaa! Dat is het! Ik wil een andere tafel en een nieuw bed, en die zet ik dan in de andere kamer, en dan wil ik opruimen en weggooien en o, maar met die leuke materialen kan Crealiefje nog zo veel doen, maar ik wil RUIMTE, ik wil, ik wil, ik wil……”
“Rustig, rustig” maant Fundering. “Ik ben ongelofelijk blij dat je weer thuis bent na je sabbatical, Kwilt, maar je gaat tekeer als Katrina!” Hij wijst naar de bank, “Ga even zitten, we moeten eerst bijpraten, er is hier veel veranderd tijdens jouw afwezigheid.”
Kwilt sputtert: “Ja maar, er moet hier zoveel gebeuren, ik wil aan de slag, mijn handen jeuken!” Ze hipt ongeduldig van de een op de andere been. Dan pas dringt de serieuze toon van Fundering door en kijkt ze hem eens goed aan. O jee, dit is menens! “Maar dan wel met een kopje kruidenthee, hoor, dat helpt bij het praten.”
Ze loopt al naar de keuken en zet water op. Fundering zucht eens diep. Wat is hij blij dat ze er weer is! Ze had niet heel veel langer moeten wegblijven. Alhoewel hij de rust in de afgelopen maanden zeer waardeerde – zijn taak deze te behouden. Kwilt is niet zomaar weggegaan, daar heeft hij ook zijn aandeel in gehad. Nog een zucht, zo mogelijk nog dieper. De herinneringen aan de hectiek, ruzies en spanningen geven een unheimisch gevoel. Daarom moeten ze praten.
“Kletskoekje erbij, Fundering? Dat maakt de tong zo lekker los.” Kwilt lacht om haar eigen grapje- de sfeer lucht op.
Fundering begint te vertellen. Hij vertelt dat Spelletjes kwam en bleef (“waar is ie dan? Ik heb ‘m nog niet gezien?”) en ook nog Geen Zin in huis haalde. Hij vertelt van Crealiefjes angsten en zijn eigen rugpijnen en vermoeidheid. Hij vertelt dat ze weinig verweer tegen Geen Zin en Spelletjes hadden, en dat de enigen in huis die zich nog een klein beetje konden stand houden Werk en Nuttig waren. Hij vertelt dat Geen Zin een nieuwe zin wilde maar geen enkele suggestie wat vond en zelf ook niet met iets nieuws aankwam.
Hij vertelt, vertelt, vertelt.
Kwilt luistert. Langzaam begint ze te beseffen wat hier gebeurd is. Er kruipt een onaangenaam schuldgevoel omhoog. ‘Ik had niet weg mogen gaan’- die gedachte is pijnlijk, want ze heeft zo’n fijne tijd gehad!
Dan vertelt Fundering over het huis: “…toen verzakte de vloer. Crealiefje werd nog angstiger, durfde hier niet te blijven en werd daar zo verdrietig van dat ze niet meer kon stoppen met huilen, lakens vol heeft ze gesnotterd. Nuttig dweilde zich suf, want door al die tranen verzakte de vloer nog meer. Ik heb haar toen maar naar Humor gestuurd, om bij te komen.
Ik moest iets met die verzakte vloer maar met mijn rug lukte dat echt niet zelf. Mannetje geregeld.
Die is eerst gaan stutten, zodat het niet nog erger werd. Daarna is hij begonnen met een nieuwe vloer aan te leggen, onder de huidige vloer, van onderaf dus, zodat we wel gewoon hier kunnen blijven wonen.
Het is nog niet klaar, maar het mannetje gaat heel grondig te werk. Het wordt een heel stevige, veilige vloer. Je kunt het echt al voelen! Crealiefje is sinds kort ook weer terug, het verblijf bij Humor heeft haar goed gedaan.”
Fundering pakt, zijn kopje thee- inmiddels ijsthee- en laaft zijn dorst.
Kwilt houdt zich, ondanks zichzelf, stil. Onder de indruk. Ze vraagt zich nog steeds af waar Spelletjes is. En Geen Zin?
Fundering kijkt naar haar. Hij kan bijna zien hoe hard haar gedachten heen en weer gaan. “Dus je begrijpt, Kwilt, dit huis is op zijn grondvesten geschud , en jouw orkaankracht is wellicht iets te sterk. Ik moet de turbulentie hier in huis begrenzen, voor ieders bestwil, en ik vraag je om me daarbij te helpen.”
Kwilt knikt. “Natuurlijk, Fundering! Hoe kan ik helpen?”
“omdat ik zo moe was, heb ik veel kunnen nadenken” gaat Fundering verder “en opeens trof me hoe jij en Geen Zin op elkaar lijken, juist doordat jullie verschillen als dag en nacht. Jullie grote overeenkomst is dat jullie, zodra je de kans krijgt, ieder ander domineren, bijna monddood maken. Ook ik voel me aan jullie overgeleverd als een van beide er is. Terwijl hoe je het ook wendt of keert, ik hier de baas ben. Of eigenlijk zou moeten zijn. Ik hou niet van streng zijn, leven en laten leven, zeg ik altijd maar. Toch neem ik het heft in handen, en zal jou en Geen Zin vaker terug fluiten. En als je daar dan naar luistert, pas op de plaats maakt en misschien zelfs een stapje terugneemt, denk ik dat het hier een stuk gezelliger wordt.”
“Ok, dat gaat lukken! Tijdens mijn reis ben ik een stuk onthaast, en dat wil ik ook graag zo houden.” Haar optimistische aard, die het woord falen niet kent, maakt dat Kwilt zich opgelucht voelt. Ze kan er iets aan doen! Nu moet ze eerst Geen Zin gaan vinden. Geen Zin die een nieuwe zin wilde….ach arme, hij miste haar teveel!
“Waar is Geen Zin? Ik ga maar ‘ns even met mijn tweelingbroer praten” vraagt Kwilt. “Die kan je denk ik bij Spelletjes vinden” antwoordt Fundering “en die is met dit weer buitenspelen, op het veld. Geen Zin en wat andere hangjongeren zitten daar meestal ook.”
Ze staat op en stormt het huis uit, daarmee Fundering verbaasd achterlatend: ze brengt niet eens eerst de kopjes naar de keuken!!
