Ik roep al heel lang ‘ik ben met z’n tienen tegelijk’, wat – voor de duidelijkheid – niets van doen heeft met een MeervoudigePersoonlijkheidsStructuur. Dat is een serieuze aandoening waarbij de alterego’s geen onderling contact hebben.
Ik heb wel contact met Stella, maar we zijn geen vrienden.
Al die persoontjes in mijn hoofd, dat is druk, soms verwarrend en vaak dodelijk vermoeiend. Het levert me nog wel eens problemen op in de verbale wereld: dan rolt de ene gezichtswijze over de andere heen, en rolt degene die het snelst mijn tong kan besturen de weide wereld in.
Stella de Stellige wint het heel stellig van Genuanceerde Geertje,
terwijl de inleiders: ‘ik vind’, ‘ik denk’ of zelfs ‘stel dat’ en ‘zou het misschien kunnen zijn dat’ er echt wel zijn. Het komt er alleen niet uit! Om dit dan fijn kracht bij te zetten gaat de toon en sterkte van mijn stem, die normaliter kalm en redelijk zacht is, fel en schel de hoogte in, allemaal van die opwinding in mijn hoofd waarvan je aan de buitenkant niks ziet.
Regelmatig eindigt dat in een misverstand tussen mij en het slachtoffer van Stella.
Diegene voelt zich overrompeld, niet gehoord, en reageert óf heel fel óf duikt onder. Ik, toch ook onderdeel van dit hele gebeuren sta vaak met een mond vol tanden, wat gebeurt er hier nou? Als ik daar een beetje zicht op begin te krijgen is de situatie al voorbij en valt er alleen achteraf op te lappen en weg te poetsen.
Maar ik heb dan wel een fikse ruzie met Stella.
Stella! Geef Genuanceerde Geertje eens de kans! Het vervelende voor mij is dat ik mezelf als een alleszins redelijk mens zie. Maar misschien moet ik dat beeld eens bijstellen? Of is het wat ik graag zou willen zijn? Ik zet in op verandering en jij kan mij daarbij helpen. Wil je als jij denkt Stella tegenover je te hebben, kalm vragen:
Zeg Stella, mag ik Geertje even spreken?
